Sonata for Violin and Piano

Structureel en thematisch gezien is de sonate traditioneel. Het werk is doortrokken van woede en weemoed. Het eerste deel is pessimistisch van karakter en vooral getekend door een  demonische energie.

Het tweede deel wordt gekenmerkt door een huiveringwekkende verstilling. Het is boeiend om te horen hoe verschillende muzikale werelden doorkruist worden, om uiteindelijk te streven naar een grondig geïntegreerd eclecticisme of allesomvattende stijl. Er is vrije atonaliteit en tonaliteit of er zijn atonale elementen die tonaal behandeld worden en omgekeerd. Het gebruik van grote of kleine drieklanken en polytonale samenklanken is een poging om de context wat sensibeler te maken.

Het derde deel is dan weer energiek, optimistisch en schertsend van toon. In het slot worden enkele hoofdgedachten uit het eerste deel gerecapituleerd waarbij de energie van demonische wezens terugkeert. Het werk eindigt met een golf van weemoed en hoop, louterend en wegstervend.