The SS Berlin Disaster

Het SS Berlin was een van de schepen die de veerdienst Harwich - Hoek van Holland onderhielden. Na twaalf jaar trouwe dienst sloeg op 21 februari 1907 het noodlot toe: ’s morgens vroeg crashte het stoomschip in een verschrikkelijke noordwesterstorm op de pier van Hoek van Holland. Er waren slechts zestien overlevenden.

Deze compositie opent met een koraal ter herdenking van de slachtoffers van de scheepsramp. Na een korte stilte gaan we naar de avond voorafgaand aan de ramp en horen we het ruisen van de zee. De wind trekt aan tot een storm en de golven worden steeds hoger. Daar komt het schip in zicht: een wonder van technologische vooruitgang. De twaalftoonsmelodie, gespeeld door bugel en trompetsectie, demonstreert het kille staal van de scheepsconstructie, maar schildert ook de grootsheid van het schip. Met een flinke vaart stevent het op Hoek van Holland af. Ondanks de zware deining van het schip wijst niets op het naderende onheil. De leden van een operagezelschap laten zich zelfs verleiden tot een feestje. Langzamerhand verandert de storm echter in een orkaan. De wind wakkert aan, torenhoge golven maken het schip tot een speelbal van de elementen. Soms gaat de storm even liggen om steeds opnieuw nóg verder aan te wakkeren. Het SS Berlin nadert de Nieuwe Waterweg, maar de stuurman verliest de macht over het roer, waardoor het stuurloze schip dwars tegen de Noorderpier aan wordt geramd.

Paniek breekt uit onder de passagiers. De achtersteven van het wrak helt gevaarlijk schuin achterover. Uit angst voor de mogelijkheid dat deze afbreekt en zinkt vlucht het grootste deel van de opvarenden naar de voorsteven in hoop op redding… het noodlot tegemoet. Even later scheurt met een vreselijk gekraak het SS Berlin in tweeën. Echter: niet de achter- maar juist de voorsteven verdwijnt met een enorm gebulder in de golven. De ramp is compleet. Gedurende de daaropvolgende drie dagen worden meerdere heldhaftige reddingspogingen uitgevoerd. Nadat de laatste overlevenden letterlijk het scheepswrak zijn uitgedragen gaat de storm eindelijk liggen.

Het verhaal eindigt met een herdenking van de gevallen slachtoffers, maar tegelijkertijd ook een eerbetoon aan de heldendaden van de redders. Dankzij hun enorme moed en saamhorigheid hebben ze vele levens gered.