In Flanders Fields for mixed choir

In memoriam John McCrae [1918 - 2018]

Tijdens ‘De Groote Oorlog’ ontstond er veel oorlogspoëzie. In Flanders Fields werd het symbool van de vele gesneuvelden, de vele honderdduizenden soldaten die een zinloze dood stierven. Het gedicht moet dan ook gezien worden als een strijd voor vrede en een ode aan zij die hun leven gaven voor anderen. Met een nostalgische blik op het verleden legt het gedicht de focus op de gesneuvelden en op de solidariteit, ook de solidariteit die wij met hen zouden moeten tonen.

De tekst zit vol met aangrijpende tegenstellingen, de klaprozen en leeuweriken versus het oorlogsgeweld. McCrae kruipt in de huid van de overledenen, zij die al begraven zijn: ‘de kruisen die onze plaats aanwijzen’.

Het doorgeven van de fakkel, en de oproep om te komen helpen moeten begrepen worden als het symbool van offer en een verdere strijd voor vrede. De klaprozen bloeiden welig aan het front. Het is een ‘pioniersplant’. Zij verschijnt als eerste op grond waar alles verwoest en omgewoeld werd. De klaprozen zijn naderhand uitgegroeid tot het tastbare symbool van de menselijke tol van de Eerste Wereldoorlog.